Dünyayı Kurtaran Van Gölü Canavarı

Kim hatırlar bir gölün kalbini? Van Gölü sessizdi. Yüzyıllar boyunca aynı nefes, aynı karanlık… İnsanlar kıyısında ateş yaktı, suların içindeki gölgeye “canavar” dedi. Oysa o, unutan bir dünyanın sessiz tanığıydı. Derinliklerinde bir kalp atıyordu hâlâ; yıldızların ışıltısıyla, insanlığın unuttuğu bir dille. Sadece bekliyordu. Sonra gökyüzü değişti. İnsan yıldızlara dokundu ve evren, insanın hırsını affetmedi. Uzay Konseyi hüküm verdi: Dünya silinecekti. Gökyüzü yanarken, şehirler susarken, kimse fark etmedi suların kıpırdadığını. Van Gölü Canavarı’nın kalbi uyanmıştı. Kadim bir enerji, karanlığın içinden yükseldi. Ne insan ne de makineydi… Ama ikisini de susturacak kadar eskiydi. Göğü yaran metal ordulara karşı, suyun içinden doğan bir ışık yükseldi. Görünmeyen ellerle yıldızları büküyor, sessizce evrenin dengesini geri çağırıyordu. O, unuttuklarımızın gücüydü; korktuğumuzun, bizi kurtardığı an. Van Gölü Canavarı bir efsaneden fazlasıydı. Gizil güçleriyle istilayı püskürttü ve Dünya yeniden nefes aldı. Artık insanlar biliyordu: Bazı kahramanlar sessizdir. Ve bazı kurtuluşlar, gölün karanlığından doğar. Van Gölü Canavarı. Bir efsane değil, bir hatırlayış. Evrenin sessiz kalbinden doğan bir diriliştir.